5 april - Puinhoop
De dag was vandaag nog erger dan gisteren. Om 09:00 kwamen we binnen en om 10:00 wilde ik wegrennen van hoe erg de kinderen aan het schreeuwen waren. Ik ben erachter gekomen dat het gewoon een reactie van mijn lichaam op de kinderen is dat ik wil gaan slapen. Ik stond vanochtend op en was vrolijk en uitgerust, ik moest alweer lachen. Om 10:00 had ik zo'n drang om te slapen en wilde ik vluchten.
Vandaag was er nog een nieuw kindje bij en het kindje van gisteren dus die waren samen aan het schreeuwen.
Ik heb weer een momentje voor mezelf gepakt door de afwas te doen, gelukkig snapt Leanne goed dat ik die momenten nodig heb en laat ze me het ook doen.
Na de lunch moesten we naar buiten om grond te verzamelen, makkelijke opdracht zou je denken. Nou nee, het is allemaal steen en poep. Dus we hebben er echt een half uur over gedaan om een emmertje te vullen. Toen ik aan het scheppen was zag ik opeens een witte vacht dus toen zijn we maar ergens anders gaan scheppen, want dat vond ik een beetje vies.
Om 13:30 slapen bijna alle kinderen en hebben wij niets meer te doen. We gaan nu echt beginnen aan het project van het busy board voor buiten. Dit gaan we samen doen op de momenten dat we niets te doen hebben. Ik was dingen aan het bedenken, maar alles wat ik bedacht was te moeilijk voor deze kinderen. Ik zat gewoon met mijn hoofd bij de kinderen van Aan de Hand, voor hen heb ik heel veel leuke ideeën, maar voor 1-4 jaar oud kan ik niks bedenken. Ik kan me niet goed verplaatsen in wat zij leuk vinden. Ik weet nu wel zeker dat deze doelgroep niet mijn ding is en mijn hart echt ligt bij Aan de Hand en de kinderen die daar komen.
Toen we naar huis gingen wilde Christine nog met ons praten of alles goed gaat, we hebben aangegeven dat het heel vermoeiend voor ons is. Maar ze reageerde er niet op zoals we verwacht hadden, ze had echt zoiets van je bent hier om het hele plaatje mee te maken. Maar we hebben ook gezegd dat we schoolwerk ook bij moeten houden. Toen heeft ze alle uren opgeteld en gezegd dat er meerdere momenten zijn dat we aan school kunnen werken. Maar ze snapt niet dat als we thuis komen van stage we total loss zijn en ons niet meer kunnen concentreren op school. En dat we met feestdagen en in het weekend ook gewoon vrij willen zijn. Maar we moeten het maar accepteren. Dat is denk ik iets wat ik ga leren hier, accepteren van dingen waar ik niks aan kan veranderen en verdraagzaam zijn, geduld hebben. Voor de rest weet ik niet of ik iets ga leren, we zullen het zien.
We zijn nog naar de winkel geweest, hebben vanavond pasta gegeten. Daarna hebben we serie gekeken en met zijn vieren (met de Nederlandse huisgenootjes, Julia en Suzan) de film 'Bridesmaids' gekeken. Het was heel gezellig. Nu ga ik lekker slapen, ik ben ontzettend moe. Morgen moeten we tot 16:30 dus beginnen we om 10:00, dat hebben we nu afgesproken. Als we langer moeten blijven mogen we ook later beginnen.
Welterusten!
