14 - 22 april - Weekblog

Zaterdag 14 april

We hebben gewinkeld, de winkelstraten liggen wat hoger. Toen we naar de haven liepen om een ijsje te eten zagen we dat de straten onder water stonden. We snapten niet goed wat er aan de hand was. Maar daar kwamen we snel genoeg achter. Het water stond ontzettend hoog. Door de roosters van het riool kwam zeewater de straten op. Er waren hele hoge golven en onze voeten zijn nat geworden. We hebben een ijsje gegeten en hebben daarna nog naar de golven gekeken. We zagen een enorme golf aankomen, ik was net op tijd om naar een bankje te gaan, Rox niet. Dus zij hing in een boom, ik heb zo hard moeten lachen! We vonden het allebei prachtig om te zien en hebben nog een lange poos op verschillende plekken naar het water gekeken. 's Avonds zijn we met Suzan en Julia uit geweest, volgende week zaterdag gaat ze alweer naar huis dus dit was ons afscheid, we hadden een leuke avond. 

Zondag 15 april

Vandaag zijn we weer naar Sliema gegaan, waar we gisteren ook hebben gewinkeld. We wilden graag gaan zonnen op het strand, maar het was helemaal niet warm, dus we hebben een lange broek aangetrokken en een jasje en zijn naar de plek gegaan waar we altijd zonnen. Toen we daar aankwamen kwamen we erachter dat de rotsen waar we normaal gesproken op liggen totaal onder water stonden. Het water stond tot de reling. Normaal gesproken is dat ongeveer 8 meter  boven de rotsen. Dit stond allemaal onder water en er was een enorme stroming en hoge golven. Weer hebben we gekeken naar de golven, gezeten en gegeten. Het weer was een beetje gek, 21 graden maar de lucht was een soort van mistig maar niet vochtig. Voor de rest hebben we niet veel bijzonders meer gedaan. 

Maandag 16 april

Vanochtend moesten we om 09:00 beginnen. We kwamen aan, zeiden hallo tegen iedereen en gingen onze jas ophangen. Ik doe de deur dicht naar het gedeelte waar de kinderen waren, zit een kind met haar vinger tussen de deur. Ik doe de deur direct weer open zodat haar vinger er weer uit kan. Het viel best mee hoe erg het was, ze had er echt maar 1 seconde tussen gezeten en ik had geen kracht gezet en de deur direct weer open gedaan. Maar de reactie die Leanne gaf, daar ben ik zo van geschrokken. Ze keek me zo boos aan en zei tegen mij dat ik haar vinger had gebroken en dat ik goed uit moest kijken, dat het enige wat ik hier moet doen is opletten waar alle kinderen zijn. Ik ben naar de wc gegaan en heb gehuild, ik kon hier echt niets mee, ik voelde me al schuldig over dat kind, wordt er ook nog zo over gedaan. Toen ik op de wc zat hoorde ik haar met Tamara erover praten wat ik had gedaan en Roxanne stond er gewoon bij. Ze deden allemaal net alsof ik het expres had gedaan. Tranen gedroogd, en moed verzameld om ze onder ogen te zien. Ze zaten in de kring en Leanne vroeg of ik moest huilen. Ik heb gezegd dat ik het echt heel erg vond en dat ik het kind echt niet had gezien. Toen zei ze dat het een ongeluk was en dat het kan gebeuren. Een meisje dat naast me zat zag dat ik moest huilen en ging me toen troosten, heel schattig ze zei: niet huilen en gaf mee een aai. Zo lief. Er was een nieuwe collega, ze zat in de kring, Leanne vertelde dat Rox en ik hier waren om ons Engels te verbeteren en dat we daarnaast met kinderen werken, dat vond ik ook al zo raar, waar ze dat vandaan haalt weet ik niet, want dat is helemaal niet waar. 

De rest van de dag verliep heel raar, ik voelde me nog steeds niet op mijn gemak door wat er gebeurd was en wat er tegen me gezegd was. Als ik een kind op pakte liep Tamara direct naar me toe en pakte het kind van me af. Dit ging de hele middag zo door. Op een gegeven moment zat ik er echt helemaal doorheen. Ik snapte het niet meer, hoezo doen ze gelijk zo na een ongelukje, maar ik heb me door de dag heen geslagen. Christine deed er gelukkig niet zo moeilijk over. Aan het einde van de dag was ik heel erg blij dat ik naar huis mocht. 

Dinsdag 17 april

Ik zag enorm op tegen deze nieuwe stage dag. Ik was bang dat ze nog steeds anders zouden doen. Gelukkig viel het mee. Het enige is dat Tamara jaloers lijkt te zijn op alles wat ik doe en goed doe want dan wilt ze het opeens over nemen. Als ik een kind uit bed wil halen komt ze aangerend, als ik een kind vast heb pakt ze het uit mijn handen. Toen ik een meisje eten aan het geven was en ze wilde niet meer zegt ze heel schijnheilig, oh het is oke hoor, ik snap dat het niet lukt, ik doe het wel. En dan dwingt ze dat kind om nog 3 happen te eten en dan zegt ze oh ze wilt niet meer eten. En dan denk ik, volgens mij zeg ik net dat ze niet meer wil eten. Voor de rest ging het allemaal het zelfde. Wat ik vervelend vond was dat die nieuwe collega ook Maltees is en dat ze daarom met zijn drieën Maltees gaan praten. 

Woensdag 18 april

Vandaag was alles weer een beetje hetzelfde. Het was weer zoals van te voren, over het ongelukje werd niet meer gepraat. Ik vind het leuk dat ik de kinderen steeds beter leer kennen, en dat ik weet wat ze leuk vinden en hoe ik ze aan het lachen kan maken en zulke dingen. Met de kinderen wordt het dus wel steeds leuker en daar ben ik heel blij mee. Voor de rest weet ik niet veel meer van deze dag. 

Donderdag 19 april 

Ik weet niet meer wat er donderdag was, we hebben geknutseld. Meer weet ik eigenlijk niet meer. We hebben boodschappen gehaald. 

Vrijdag 20 april

Vandaag ging het echt beter, soms vind ik het moeilijk om met Leanne te praten, omdat ik niet goed weet waarover en hoe. Maar ik heb gezellig met haar gepraat over wat ze aan zou doen naar een bruiloft en ze is op dieet dus daar hebben we over gepraat. Er waren maar heel weinig kinderen en we moesten eigenlijk tot 16:30, toen de andere collega's weg waren, hebben we nog gezellig gepraat met zijn drieën en om 14:30 mochten we weg.

We hebben vanavond afscheid genomen van Suzan, ze zou de volgende ochtend om 03:30 op moeten staan dus we zouden haar niet meer zien. We zijn uit gegaan. Hebben veel plezier gehad.

Zaterdag 21 april

We waren gisteren laat thuis maar konden niet uitslapen, we waren om 02:30 thuis en om 09:00 werden we wakker door de schoonmakers die de kamer van Suzan aan het schoonmaken waren. Kort nachtje dus. We hebben gewinkeld. We hebben pizza gegeten tussen de middag dus we hadden 's avonds niet veel honger. Rox heeft wraps met tonijnsalade gemaakt. We  hebben nog muziek geluisterd en zijn met Julia uit geweest. 

Zondag 22 april

Roxanne maakte me vanochtend wakker om 11:00, ik heb nog een half uurtje geslapen. Toen kwam ze vertellen dat de stroom eruit lag en dat niks het meer deed, ook het internet niet. We kwamen erachter dat de lift het ook niet deed wat er op wijst dat het iets met de overheid is waardoor we er niets aan kunnen doen en moesten wachten tot het voorbij was. Ik heb Julia wakker gemaakt, we hebben ontbeten en zijn om 12:30 weg gegaan, naar het strand. We hebben tot 15:30 op liggen zonnen en zijn daarna wat gaan eten. Ik heb tortellini's gegeten met champignons, ham en saus, heerlijk. Het was lang geleden en ik had er zin in. Dat was voor ons ook gelijk het avond eten, daarna zijn we naar huis gegaan. 

We hebben gedoucht, Julia zat dit keer echt vast in de badkamer. Het slot van de badkamer die de andere huisgenoten moeten delen is kapot en het staafje gaat niet helemaal erin dus dan gaat de deur niet open omdat hij er achter blijft hangen. Bij Suzan heb ik de deur al een keer ingetrapt. Maar nu bewoog het staafje helemaal niet. Na 10  minuten lukte het toch de deur open te doen. Ze gaan nu een mail doen dat hij echt gemaakt moet worden. Later op de avond zat de kamergenoot van Julia ook vast, nu hebben ze het sleuteltje er maar uit gehaald. 

We hebben nog serie gekeken, en nu ga ik zo maar eens slapen want ik ben erg moe.