16 maart - Een hoop te klagen

Allereerst: ik vind jullie reacties superleuk om te lezen, echt lief dat jullie de moeite nemen om mijn blog te lezen! Ik vind het heel gek maar ook heel leuk dat er zoveel mensen zijn die geïnteresseerd zijn in wat ik elke dag doe. Hier komt mijn verhaal van vandaag:

Vanochtend werden we weer wakker als de dagen hiervoor. Roxanne zet haar wekker om 07:00 en wordt dan om 06:30 wakker, gaat douchen en maakt mij wakker om 07:00 want ik zou doorslapen als ze me niet wakker zou maken. Dan ga ik douchen en maak me klaar en dan gaan we eten. 

Voor dat we weg gingen heb ik met mijn moeder gebeld, even gezellig bijgekletst. Om 08:30 lopen we weer richting de bushalte en we zijn er om 08:45. We hebben nog even buiten gewacht tot 08:55 en zijn toen naar binnen gegaan. We werden al direct aangesproken op het feit dat we onze schoenen uit moesten doen omdat we geen slippers hadden. Onze schoenen hebben we uitgedaan en hebben heel de dag op onze sokken gelopen. Niet zo fijn want de vloer is niet zo schoon. Leanne was erg verdrietig want haar hond moest gisteren toch ingeslapen worden. Daarom ging Roxanne weer helpen bij de baby's en ik bij de oudere kinderen. De kinderen hebben weer buiten gespeeld tot 10:00. Het is nog steeds het zelfde, niet zo heel bijzonder, ik vind het nog steeds niet leuk. Er zijn momenten dat ik wel geniet, maar over het algemeen vind ik deze stage niet leuk. De begeleiding is er niet, de kinderen doen maar 5 dingen heel de dag; eten, buiten spelen, tv kijken, een keer op een dag knutselen en slapen. Met het knutsel moment heb ik aangegeven dat de kinderen (8) misschien beter verdeeld konden worden over 2 tafels. Tamara sputterde een beetje tegen maar Leanne heeft gezegd dat wij er zijn om te helpen dus toen mocht het toch. Roxanne was ondertussen niet meer nodig bij de baby's en kwam ons helpen. Samen met Rox heb ik 4 kinderen begeleid en dit ging prima, dan vind ik het wel leuk. Laat mij maar gewoon mijn eigen gang gaan, ik ben niet gemaakt om een ander te zien werken. Daarna was het ook weer klaar en moesten we weer toekijken. 

Een jongetje werd wakker en werd bij de bank gezet, ik zat daar ook. Ik zag dat hij niks te doen had dus ik vroeg aan Rita, de babyjuf waar hij naar toe moest. Ze gaf aan dat hij naar bed moest en als alle bedden bezet waren hij op het matras moest. Alle bedden waren bezet dus ik heb hem op het matras gezet. Hij wilde niet slapen dus ik dacht ik ga met hem spelen. Een ander kindje werd wakker en stond rechtop in bed. Ik heb haar ook mee genomen naar het matras en met hun gespeeld. Opeens stond Leanne bij het hekje en schreeuwde zowat: What are you doing?! Dus ik dacht, shit wat doe ik verkeerd, waarom is ze zo boos. Ik zeg tegen haar: de kinderen konden waren wakker geworden, dus ik dacht ik lees een boekje voor. ( Er was door Christine gezegd, neem initiatief, doe gewoon wat met de kinderen, dan is het gewoon al goed.) Dus ik vraag, is het niet goed, dus zij zegt, als je een boekje voorleest moet je het voor alle kinderen doen, kom. Dus ze zet de tv uit waar de kinderen naar aan het kijken waren en zegt juf Rhodé gaat voor jullie een boekje lezen. Zat ik daar, met een boek op mijn schoot voor ongeveer 20 kinderen die er helemaal niet om  hadden gevraagd voorgelezen te worden, ze waren gewoon tv aan het kijken.  Ik voelde me een beetje op mijn plek gezet. Doe je je best om een leuke tijd te hebben, die kinderen te vermaken en initiatief te tonen, word je zo voor het blok gezet. Daar was ik niet blij mee, maar ik heb voorgelezen. Dus dan is het ook wel weer goed. 

Wat ik van mijn moeder nog moest delen met jullie is hoe ze op stage weten of een kind een volle luier heeft. De kinderen zitten op de bank tv te kijken, een leidster loopt er naar toe, gaat met haar hand tussen de benen en knijpt in de luier om te voelen of er iets in zit. Ik schrok er gewoon van hoe ze dat deden, ze duwen dat kind gewoon bijna de lucht in. Heel vreemd. Maar ze verschonen sowieso de luiers te weinig. Wij zijn er van 09:00 tot 15:00 en dan worden de kinderen 1 keer verschoont. Alle kinderen hebben daarna andere kleding aan omdat ze gewoon zijn doorgelekt. 

Nog iets. Dat jongetje met wie ik had gespeeld op het matras, hij had maar 1 schoen aan. Dus ik had de andere ook uit gedaan want anders loopt dat kind ongelijk en dat is volgens mij niet goed. Toen werd hij opgehaald door zijn moeder en toen was Leanne opeens in paniek want zijn andere schoen was kwijt. Iedereen moest zoeken van haar en toen vroeg ze heel agressief aan mij, waar heb je hem allemaal mee naar toe genomen. Ik, en Roxanne, hadden het idee dat ze mij de schuld gaf. Daar voelde ik me echt niet zo prettig bij. Uiteindelijk kon niemand het vinden en na een poos kwam ze en zei ze, ik heb hem gevonden, ik had hem mee naar boven genomen. Het was dus gewoon haar schuld. Beetje jammer dat ze dan zo boos doet tegen mij terwijl het haar schuld was. Ik hoop dat het woensdag beter met haar gaat, dat ze de dood van haar hond heeft kunnen verwerken en weer normaal functioneert. Want ik heb nu het idee dat er allen op ons gezeken word en er wordt niks positiefs gezegd. 

Wat nog wel leuk is om te vertellen, een baby was heel de tijd een beetje mopperig, toen ging ik lief tegen hem praten, dan keek hij me met grote ogen aan en stopte hij. Ik zag aan hem dat hij moe was dus met allebei mijn handen wreef ik langs zijn slapen naar zijn kin, je zag zijn oogjes gewoon dichtvallen en hij begon te knikkebollen. Maar hij wilde niet liggen dus toen heb ik mijn hand onder zijn wang gelegd en ben aan de andere kant door gegaan en toen viel hij in slaap op mijn hand. Dat vond ik bijzonder en ook heel lief. 

Veel kinderen werden tussen 14:00 en 14:30 opgehaald, toen zei Leanne dat we nog wat moesten knippen en dan naar huis mochten. We moesten 40 eitjes knippen. We zouden om 15:00  naar huis mogen. Ik was om 15:00 klaar met mijn 20 eieren, Rox nog niet. Toen heb ik Douwe terug gebeld want hij had mij gebeld. Toen Roxanne klaar was, was ik nog steeds aan het bellen. Toen kwam Christina binnen en vroeg wie er op zijn telefoon zat, dus ik zeg ja ik, mijn broer belde en het was al 15:00 geweest. Zegt ze: de telefoon is absoluut verboden hier, dus dat mag niet. Terwijl haar dochter, Leanne heel de dag op haar telefoon zit. Beetje gek... Ook begon ze gelijk weer over onze schoenen, dat we die niet aan  mochten doen in huis omdat we dan viezigheid in huis zouden lopen. Maar alle kinderen hebben hun schoenen wel aan waar ze ook buiten op lopen en dat mag dan blijkbaar wel. Ik vind het gewoon jammer dat heel deze organisatie niet op een lijn zit en ook niet duidelijk is en dat de regels niet logisch zijn.

Nu zijn we tot woensdag vrij want er is een feestdag waar ze een extra vrije dag aan hebben geplakt. We zullen zien wat we in het weekend gaan doen. Zondag ga ik in ieder geval samen met Roxanne voor het eerst naar de kerk. Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan en in hoeverre het hetzelfde is als ik Nederland en of ze Engels praten. We zullen het allemaal beleven. Sorry voor het vele geklaag in deze blog. Dat moet ook wel eens gebeuren. Aankomende dagen heb ik vast wel weer wat leuks om over te schrijven. 

We  hebben vanavond trouwens penne gegeten met bolognese saus en gehaktballetjes. Van de saus die over is heb ik tomatensoep gemaakt voor morgenmiddag. Ik vind het echt heel leuk om elke dag te koken. Dat gaat allemaal ontzettend goed, het huishouden, samenwonen/werken met Roxanne gaat tot nu toe ook allemaal goed. 

We gaan nog even serie kijken en dan lekker slapen en morgen hoeven we niet te laat uit bed, welterusten!