14 maart - Een hoop nieuwe dingen

Ik moet echt gaan stoppen met het woord hoop in mijn titel te zetten, ik ga niet 100 dagen een nieuwe titel kunnen verzinnen met het woord hoop erin. Nou ja, we zullen zien. 

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Het is toch echt waar. Vandaag is weer een stuk positiever dan gisteren. We gaan vooruit, dat is het belangrijkste. 

Gisternacht ben ik niet zo vroeg in slaap gevallen, het is toch echt een houding zoeken met die veren. Toen toch een plekje gevonden en wel snel in slaap gevallen. Mijn telefoon ligt aan de andere kant van de kamer, aan de kant van de bedden doet de stroom het niet. Dus mijn telefoon ligt ver van mijn bed vandaan en dus kan ik er niet meer op als ik ga slapen. Daardoor kom ik wel sneller in slaap. De afgelopen dagen is ons avond programma als volgt geweest: we kwamen ongeveer 19:00 thuis, pyjama aan, bakje thee, blog schrijven en naar bed. Ik heb sinds ik hier ben nog niks aan films of series gekeken. 

We hebben de wekker gezet om 07:00 en zijn om 08:00 weg gegaan richting stage. Gelukkig wisten we de weg naar het busstation. Waar we uit moesten stappen wisten we niet meer. We zaten ongeveer 10 minuten in de bus toen ik het bordje van onze stage op het gebouw zag staan. Een paar meter daarna was een bushalte maar ik kon zo snel het stopknopje niet vinden dus we zijn er langs gereden. De bushalte erna stopte de bus. We waren natuurlijk wel weer de weg kwijt. We waren wel te vroeg dus we hadden best de tijd om verdwaalt te zijn. 

Na verkeerd gelopen te zijn hebben we het toch gevonden, we waren zelfs te vroeg. We hebben nog even in het zonnetje gestaan en zijn toen naar binnen gegaan. 

De eerste sfeer is gezellig. Het is allemaal niet heel precies waardoor ik niet het gevoel heb dat ik me aan moet passen of me goed voor te doen. Leanne is onze stagebegeleidster, zij is de dochter van Christina de directeur van Bright Sparks Child Care. Ze heeft ons uitgelegd hoe alles werkt en verteld wat wij mochten doen vandaag. De kinderen zijn in 3 groepen verdeeld: de baby's, de kinderen van 1 en de kinderen van 2-3 jaar oud. Ik heb vandaag meegelopen met de kinderen van 1. We moesten kiezen en morgen ruilen we om. Dus morgen loop ik mee met de kinderen van 2-3 jaar oud. Er waren 5 kinderen van de leeftijd 1. Ik mocht gelijk vrij veel doen, kinderen eten geven en meehelpen met de knutsel. Ze liet het me echt zelf doen wat ik fijn vond. Zij zat aan tafel met een kind waar zij begeleiding aan gaf tijdens het knutselen en ik ook. Af en toe gaf ze tips en ze heeft me ook geleerd dat als je een meisje wilt prijzen je 'Brava' zegt. En als je een jongen wilt prijzen je 'Bravo' zegt. Dit betekent goed gedaan, ze vinden het heel belangrijk dat je de kinderen complimenteert. Ze wilde graag dat Roxanne en ik samen ook in het Engels praten. Dit voelt heel gek en daarom lukt het ook niet altijd. Ik denk wel dat ons Engels heel erg vooruit zal gaan omdat we 5 dagen in de week van 9-4 Engels praten, ook tegen elkaar.

We waren halverwege de ochtend allebei moe. Zo'n eerste dag is spannend, er zijn veel nieuwe indrukken, nieuwe manieren van werken, nieuwe kinderen. Engels praten gaat mij best makkelijk af, maar toch merk ik dat het voor mijn hoofd meer energie kost. Je bent natuurlijk toch iedere keer aan het vertalen. Al met al was het een leuke eerste dag en ben ik benieuwd hoe het morgen zal gaan. 

We mochten om 12:45 weg, in de buurt van onze stage is een Lidl. Daar wilde we graag heen want in de buurt van onze woonplaats zijn alleen maar kleine winkeltjes die duur zijn en niet veel hebben. We moesten nog best wat eten kopen. 

We lopen naar de Lidl, en stappen de winkel in, we zijn net binnen en ik zie iemand met een winkelkarretje rondlopen. Ik wilde er ook graag een dus ik wilde nog snel door de deur heen. Maar die schuifdeur ging al dicht en heeft net als bij onze Lidl geen senzor aan de binnenkant. Ik dacht als ik maar snel loop of hard duw gaat hij vanzelf weer open. Nou niet dus. Die deur ging gewoon dicht, ik zat er tussen en kon nog net op tijd terug de winkel in. Echt een Rhodé actie. We moesten natuurlijk erg hard lachen, maar zijn toen toch maar via de uitgang naar buiten gegaan om een winkelkarretje. 

We hebben boodschappen gehaald, een paar dingen vonden we gek. De kip is hier echt duur, eigenlijk al het vlees is duur. Veel duurder dan in Nederland. Ook is hier geen ingevroren fruit, dit vond ik wel jammer want ik wilde ingevroren fruit hebben om smoothies te maken. Dit is nog steeds niet gelukt. We hebben nu wel eten voor de komende week dus we kunnen er weer even tegenaan. 

We zijn met de bus naar huis gegaan. Ik ben gelijk begonnen met koken en Roxanne is de badkamer maar schoon gaan maken want de schoonmaakster die beloofd was is niet gekomen. Erg jammer. Ik heb een soort rollade gemaakt met bladerdeeg, spinazie, ei, feta en spek. Ik hoop dat het lekker is. Ik heb de oven net aangezet, we gaan zo eten, ik ben benieuwd hoe het smaakt. Vanavond gaan we niks bijzonders doen, lekker eten en dan denk ik wel even serie kijken, even ontspannen en opladen voor morgen. 

Gelukkig was het vandaag een leukere dag, stage lijkt leuk te zijn. 
Ik vertel morgen wel hoe de dag verder verlopen is, ik ga nu lekker relaxen.