12 maart - Een hoop ellende

​Om tien over half 12 vertrekt ons vliegtuig naar Malta, we wilden daar ongeveer 2 uur van te voren zijn en om rekening te houden met de files vertrek ik met mijn vader en moeder om half 8 richting Schiphol.

We rijden ongeveer 20 minuten als mijn moeder nog een keer vraagt of ik alles heb. Ik kijk in mijn tas en ik zoek naar mijn paspoort, geld, vliegtickets enz.
Tot mijn grote schrik zie ik dat mijn portemonnee niet in mijn tas zit. Na nog een keer goed te zoeken hebben we de conclusie dat ik hem thuis heb laten liggen .

Ik bel naar Douwe die nog thuis is en vraag of hij wil kijken of hij hem kan vinden. Hij kan hem niet vinden maar uiteindelijk belt hij toch op dat hij hem gevonden heeft. 
Wij rijden richting huis en Douwe richting ons. Zo ontmoeten we elkaar op de helft en kan ik met mijn portemonnee in mijn tas naar Schiphol, even een half uurtje vertraging dus. 

Nou dat was obstakel 1, toen wist ik nog niet dat dit er een zou zijn van de vele, alles zou vandaag net een beetje anders gaan dan gepland, maar daarover vertel ik zo meer.

Om kwart voor 10  komen we aan op Schiphol, ondertussen moest ik al 1,5 uur plassen dus ik was heel blij dat we er waren, netjes binnen de 2 uur voor vertrek. Nadat ik Roxanne heb gevonden gaan we opzoek naar de bagage drop off. Om onze koffers in te checken. 
We hebben zowat het hele vliegveld rond gelopen, en toen konden we het eindelijk vinden. Onze bagage was gelukkig wel goedgekeurd, geen probleem dat mijn koffer een beetje te zwaar was. 

Toen gingen we afscheid nemen en inchecken. We moesten allemaal een beetje huilen. Knuffelen en afscheid nemen. 

Daar stonden we dan, met zijn tweetjes, te praten alsof we gewoon in de bus naar school zaten. Allebei nog niet beseffende dat dit het begin was van onze 3 maanden weg.

Het inchecken ging best soepel, ik had alleen mijn rugzakje met spulletjes voor in het vliegtuig vast want mijn handbagage mocht in het ruim. We hebben nog even gezeten, Rox heeft een broodje op en we hebben gebeld met Shanaya en Lexi. Om 11:05 zijn we richting de gate gelopen, er stond een lange rij, om 11:30 stonden we in de slurf en konden we plaats nemen in het vliegtuig. Eigenlijk moesten we al om half 12 vliegen, we gingen 10 minuten eerder weg maar het duurde toch allemaal wat langer dus we reden naar de startbaan om 11:45. Opstijgen gebeurde pas om 12 uur. We hadden dus best wat vertraging. 

In het vliegtuig hebben we gezellig gekletst, om 12:30 kregen we een broodje tonijnsalade en een flesje water. Ik vond dit een beetje vreemde keuze, niet iedereen lust graag tonijnsalade, maar ik wel en daarom was ik toch erg blij dat ik wat kreeg want ik had alleen nog maar een smoothie op.  Om 15:00 zijn we geland, in een bus gestapt die richting het vliegveld ging, daar hebben we onze koffers opgewacht en gelukkig waren ze er allemaal. Dat was een hele opluchting. 

We zouden opgewacht worden door een taxichauffeur van de organisatie Easy Job Bridge, zij hebben onze stageplek geregeld en onze accommodatie. We konden nergens zo'n mannetje vinden met zo'n bordje, dus eerst even gewacht en toen toch maar naar het nummer gebeld. Het was ondertussen al 15:30. Toen we hadden gebeld en we de man hadden gevonden duurde het nog een half uur voor we gingen rijden, we zaten in een busje met 13 Franse vrouwen. 

Toen begon het volgende, ik had niet verwacht dat ze zo achterlijk reden hier, ik ben echt geschrokken. We reden met een busje voor 17 personen. Best breed en groot dus. Aan beide kanten van al best smalle straatjes stonden auto's dus het was elke keer net kantje boort niet raken van auto's. Ik zat echt heel gespannen in de auto en ik kwam er maar niet over uit dat ze hier zo onverantwoordelijk rijden. We zijn ongeveer 3 keer langs hetzelfde punt gereden. Die man reed heel snel en reed elke keer achteruit op een helling, schoot voor auto's die eigenlijk voorrang hadden, maar dat doen alle auto's. Ze rijden hier ook gewoon met zijn drieën naast elkaar op een tweebaansweg.  Toen zijn we afgezet bij ons appartement. We hebben heel officieel een code meegekregen. Nu moet je even een nummer toetsenbordje voorstellen, net als bij een pinautomaat. En dan 2580, zie je het voor je? Deze cijfers waren volledig weggesleten, haha echt moeilijk om te raden welke code goed was :). Ik zal er morgen een foto van bijvoegen.

Toen we binnen waren gekomen en wisten dat we naar appartement nummer 4 moesten, gingen we eigenlijk automatisch naar etage nummer 4, stonden we daar in het donker in een klein gangetje en geen enkele deur ging open. Toen zag ik dat op de deuren nummer 1 en 2 stonden en bedacht ik dat we dan maar naar etage nummer 3 moesten. Echt weer iets voor ons dit. Toen we in ons appartement kwamen zijn we erg geschrokken. Het was niet schoon in onze kamer, de vloer was vies. Toen ik het gordijn van de deur naar het balkonnetje open deed zag ik dat het hele kozijn onder de zwarteman schimmel zat, dat verklaarde ook de geur. Ook in de badkamer zat schimmel en was het vochtig. Op het bed lagen haren en het beddengoed was niet schoon. We slapen allebei zonder deken want hier zaten vlekken op. Gelukkig is het wel gelukt met het internet want dat konden we eerst niet vinden, maar toen we het hadden gevraagd aan een meisje wat ook in ons appartement woont was het toch gelukt. 

We waren erg moe en hadden niet veel gegeten, we hebben daarom maar onze spullen uitgepakt, een plekje gegeven en daarna zijn we gaan zoeken naar een plekje om te eten. Toen we in de taxi zaten hadden we al gezien dat er een pizzeria zat en daar hadden we allebei wel veel zin in. We zijn naar beneden gelopen, richting het water, daar zijn allemaal leuke restaurantjes en dingen om te doen. We hebben lekker pizza gegeten, daarna zijn we weer terug gegaan naar onze kamer en hebben we de twee Franse meiden die in ons appartement wonen ook ontmoet, vanmiddag hebben we al kennis gemaakt met Suzanne, ze is Nederlands, zij is hier al 4 maanden en blijft nog 1 maand. Wat die Fransen allemaal zeggen kan je eigenlijk niet verstaan. Dus ik weet niet zoveel meer. 

Nu zitten we samen in onze kamer te typen voor onze blog. Morgen hebben we een afspraak bij Easy Job Bridge en moeten we dus ook voor het eerst met het openbaar vervoer reizen, best spannend want ik heb al gezien dat de bus ontzettend vol zit. We gaan morgen praten over welke uren we stage gaan lopen en dan gaan we ook bespreken hoe het appartement eruit ziet. Ik hoop dat we eruit komen, maar morgen vertel ik meer. 

Ik voeg een filmpje bij wat alle foto's en filmpjes samenvat wat ik vandaag heb gedaan. Nu ga ik lekker slapen, ik ben ontzettend moe van de reis, ik hoop dat ik een beetje kan slapen.

Het internet is te slecht om het filmpje toe te voegen. Ik ben nu echt even niet blij, het matras waarop ik zou moeten slapen is super oud, de veren steken eruit. Ik voel me bedrogen dat ik gewoon betaal voor troep die niet schoongemaakt wordt en voor een bed wat van de sloop komt.